معرفت‌شناسی یکی از شاخه‌های اصلی فلسفه معطوف به نظریه شناخت است، بویژه در رابطه با روش‌ها، نحوه اعتباریابی و شیوه‌های ممکن کسب دانش در باره واقعیت اجتماعی است. جهت‌گیری دانشمندان در زمینه معرفت‌شناسی به رهیافت آن‌ها در زمینه نظریه و روش شکل می‌دهد. داشتن آگاهی نسبت به پیشفرض‌های معرفت‌شناختی به مثابه زیربنای تحقیق به سه دلیل لازم است. نخست، برای فهم رابطه متقابلی که میان مؤلفه‌های اصلی تحقیق از جمله روش‌شناسی و روش وجود دارد. دوم، پرهیز از درهم آمیختگی هنگامی که در باره مباحث و رهیافت به پدیده اجتماعی صحبت می‌شود. سوم، توانایی فهم دیدگاه‌های دیگران و دفاع از دیدگاه محقق. دیدگاه معرفت‌شناسی تا اندازه زیادی تعیین می‌کند که باید از چه روش‌هایی استفاده کرد. روش‌شناسی مشخص‌کننده یک دیدگاه عام و کلی در زمینه مطالعه موضوعات تحقیق است. در حالی که روش‌ها به تکنیک‌های خاص تحقیق اشاره می‌کند. از این رو، دیدگاه عام نسبت به موضوع تحقیق بیشتر تحت تأثیر دیدگاه معرفت‌شناسی است. هر روش تحقیقی به همه روش‌شناسی‌ها انطباق ندارد، زیرا دیدگاه معرفت‌شناسی کمابیش محدودیت‌هایی را بر روش به کار گرفته شده اعمال می‌کند. روش‌شناسی‌ها به توجیه روش‌ها می‌پردازد و روش‌ها نیز مؤلد معرفت هستند.